Dünkü ve Bugünkü Türkiye!

AK Parti iktidarları boyunca Türkiye’nin her renkteki muhalefeti sürekli ülkenin her alanda hep geri gittiğinden, tarımın ve hayvancılığın çöktüğünden, ekonominin battığından bahsettiler ve buna devam ediyorlar. Muhalif TV ve YouTube kanalları ile yazılı basın da bu kara kampanyada muhalefetin sözcüsü oldular. Muhalefet ve onun sözcüsü olan basın yayın organları bir defa da, her şeyi kötü yapan bir siyasi iktidarın nasıl olup da birçok genel, yerel ve cumhurbaşkanlığı seçiminden ve yapılan referandumlardan başarıyla çıktığını akıllarına getirmediler.

Her ülkedeki iktidarların olduğu gibi AK Parti iktidarlarının da yanlışları oldu. Ekonomide bilhassa son senelerde halkı mağdur eden yanlışlar yapıldı. Eğitim politikaları istikrara kavuşamadı, yargı erkinde sorunlar var ve sürüyor. Çalışan ve özellikle emekli maaşları olması gerekenin altında. Elbette başka sorunlar da öne sürülebilir.

Ama her şeye, bütün baltalamalara rağmen ülkeyi imar çabalarında, tarım ve hayvancılığı teşvik ve desteklemekte, sanayi ve teknolojide, ülkenin döviz yutan bir sorunu olan enerjide dışa bağımlılığı azaltmada, dış politikada siyasal iktidar öyle böyle değil, çok başarılı oldu.

En başta da ulaşım ve alt yapı hizmetlerinde Türkiye çağ atladı dense gerçeklerle asla çelişmez. Bugünün Türkiye’si kara, hava ve gelişmiş raylı sistem ulaşımında dünyanın en ileri ülkeleriyle karşılaştırılabilecek bir düzeye ulaşmıştır. Bölgelerimiz, şehirlerimiz üst düzeyde konforlu duble ve otoyollarla birbirine bağlanmış durumdadır. Bu yollar üzerinde hem zamandan hem de yakıttan tasarruf için sayısız tüneller, viyadükler ve asma köprüler devreye sokulmuştur. Bir Türkiye mozayiği olan İstanbul’un iki yakası, Marmaray ve Avrasya Tüneliyle deniz altından, Yavuz sultan Selim Köprüsüyle deniz üstünden 5. defa birbirine bağlanmıştır. İzmit Körfezindeki Osman Gazi Köprüsü, tüm Marmara ve Ege Bölgesinin trafiği için can damarı olmuştur.

Kuzey Marmara Otoyolu tek başına tüm otoyolların abidesidir. Bütün bu eserlere yapım aşamalarında karşı çıkanlar acaba onların bugün olmaması durumunu düşünebiliyorlar mı? Aynı çabalar hava ve demiryolu ulaşımı için de söz konusu olmuştur. Dünyada deniz üzerinde iki tane havaalanı yapan nadir ülkelerden biriyiz. Yol medeniyettir. “Bütün yollar Roma’ya çıkar” sözü, yolun ilk çağlardan beri medeniyet sembolü oluşunun ifadesidir. Muhalif insanlara bunu söyleyince “yol yeniyor mu?” diyorlar. Bir ülkede yol ve kaliteli ulaşım olmadan daha iyi geçim ve refah mümkün olur mu?

Türk tarım ve hayvancılığında muhalefetin iddialarının aksine hiçbir alanda geriye gidiş görülmemiştir. Bütün istatistikler ve TÜİK verileri bunu doğrulamaktadır. AK Parti’nin iktidara geldiği 2002’de Türkiye’de 1 milyon zeytin ağacı varken bugün bu sayı 2 milyona çıkmıştır. Yaşanan çok sayıda orman yangınına rağmen ormanlık alanlarımız eksilmemiş, artmıştır. 2002’ye oranlandığında ne hububat ne de sebze ve meyve üretiminde iklim şartlarına göre senelik bazda azalmalar artmalar görüldüyse de toplamda kötüleşme hiç olmamıştır. Tam tersine birçok ürün çeşidinde sıçramalar olmuştur. Bazı meyve sebze çeşidinde dünya 1.liğimiz ve 2.liğimiz, hayvancılıkta ise tüm AB ülkeleri arasındaki 1.liğimiz devam etmektedir.

Son yıllarda bir eleştiri de tarımda kullanılan geleneksel tohumların dışarıdan alınan tohumlarla değiştirildiğine dair olandır. Bu da gerçeklerle hiç örtüşmemektedir. Mevcut tarım bakanının açıkladığına göre Türkiye 197 ülkeye tohum satmakta, sadece 4 ülkeden tohum almaktadır.

Mevcut iktidarın en baştan beri çözmeye ağırlık verdiği, onlarca yıldır devam eden, en çok döviz yutan enerjide dışa bağımlılık sorunudur. Siyasal iktidar bu sorunun üstesinden gelmek için gerçekten büyük hamleler yapmış, çok da mesafe almıştır. En başta karada ve denizde petrol arama işini çok sıkı tutmuş, denizlerimizde petrol ve doğal gaz bulmak için dünyadaki en büyük petrol arama ve sondaj filosuna sahip olmuştur. 1980’li, 90’lı yıllarda yabancı petrol şirketlerine yüzlerce milyon dolar ödeyip petrol arattırmalarımızdan hiçbir olumlu sonuç alamadık. Ancak bu işi kendi araçlarımız, kendi mühendislerimizle yapınca çok

değerli sonuçlara ulaştık. Gabar’dan çıkardığımız petrol günlük yüz bin varile ulaşmak üzere. Karadeniz’den çıkardığımız doğalgaz 20 milyon hanenin ihtiyacını karşılamaya yakın. Türkiye’de bir ilk olan Mersin Akkuyu nükleer santrali üretime geçmek üzere. Hidroelektrik santrallerimizle birlikte rüzgâr ve güneş enerjisinden en iyi şekilde yararlanmak için aralıksız yatırımlar devam etmektedir. Sonuç olarak Türkiye kendisi için gerekli enerji ihtiyacının yüzde 60’ını kendi karşılar duruma gelmiştir.

Günümüz Türkiye’si sanayi ve teknoloji alanında tarihinin en yüksek düzeyindedir. Böyle bir düzeyi geçmişte yakalamışlığı hiç olmamıştır. Bunun da en iyi yansıdığı yer savunma sanayiidir. Türk savunma sanayii bütün dünyanın ilgisine ve takdirine mazhar bir konuma yükselmiştir. Bu yüzden savunma sanayii ürünleri ihracatı hızla artmaktadır. Dünya İHA/SİHA pazarının yüzde 65’i Türkiye’nin elindedir. Biz ülke olarak 15-20 yıl öncesine kadar terörle mücadelede istihbarat için çuvalla parayla, o da yalvar yakar İHA kiralıyorduk. Onların yazılımı da İHA’ları kiraladığımız ülkelerin elindeydi ve bu yüzden hiçbir zaman ihtiyacımız olan doğru bilgilere ulaşamadık. Bunları göz önüne alınca İHA/SİHA’daki bugünkü başarımız müthiştir. Bugünün Türkiye’si kendisi için gerekli savunma araç ve gereçlerinin % 80’ini kendisi üretmektedir. Bu oran dünyada çok az ülke için geçerlidir. Ayrıca son yıllarda sayıları ve kapasiteleri artan Türk özel silah fabrikaları da üretimlerini dünyanın pek çok ülkesine ihraç etmekte, gelirlerinin çok büyük bölümünü buradan elde etmektedirler.

Bugünkü Türkiye’nin büyük başarı gösterdiği bir alan da dış politikadır. Türkiye; 1980’li, 90’lı yıllarda herhangi uluslararası bir sorunda ne düşündüğünün sorulmadığı, hangi tutumda olduğunun merak edilmediği bir ülkeydi. Aktif değil, pasif bir konumdaydı. Maalesef etkisiz elemandı. Çoğunlukla ABD ve AB ülkelerinin aldığı kararlar kendisine dikte ediliyordu. Bu durumun birinci sebebi de ekonomik zayıflık ve siyasal istikrarsızlıktı. Sık sık hükümetler değişiyor, koalisyonlar gelip gidiyordu. Hele 90’lı yıllarda yaşanan döviz kıtlığı terörle mücadele için gerekli askeri malzemeleri almaya bile izin vermiyordu. Hükümetler memur maaşlarını ödemekte zorlanıyorlardı. AK Parti iktidarları döneminde bunların hiçbiri yaşanmadı. Terörle mücadelede benzersiz bir şekilde başarılı olundu. Çünkü bu dönemde ordu hem araç gereç bakımından kendine yeterli hale getirildi hem de terörle mücadele edecek askerler profesyonelleşti. Son senelerde terörle mücadele sırasında şehit olan er ve erbaşların arasında zorunlu vatan görevi yapan tek bir gencimiz yoktu.

Günümüz Türkiye’sinin şu anda dünyadaki itibarı, prestiji, son yarım yüzyıldan bu yana en yüksek düzeydedir. Bulunduğu bölgenin en güçlü üç ülkesinden biridir. Ordusunun operasyonel gücü bütün dünyada tasdik edilmektedir. Türkiye geçmişe göre ulusal çıkarlarını savunabilmekte eli en güçlü durumdadır. Geçmişte yanlış politikalar sonucu kabuğuna çekilmiş, sınırları içine kapanmış olan Türkiye bugün sınır ötesinde harekatlar yapabilmekte, dost ülkelere askeri destekler verip onların zafer kazanmasında rol oynayabilmekte, tarihi bağlarımız olan bazı Afrika ülkelerinde askeri üsler bulundurabilmektedir.

Batılı bazı devlet adamları bütün bunlara bakarak itiraflarda bulunmaktadır. Eski Almanya Şansölyesi Schröder, “Doğu Akdeniz’de Türkiye’nin izni ve bilgisi olmadan hiçbir adım atılamaz!”, Fransa Cumhurbaşkanı Macron, “Türkiye bizi Libya’dan ve Afrika’dan kovdu” itirafları bunlara küçük birer örnektir.

En başta ifade ettiğimiz üzere var olan bazı sorunlara rağmen bütün bu başarıları gösterebilmiş; ülkenin yedide birini yıkmış çok büyük bir depremin ardından maddi kayıpları iki senede telafi edebilmiş bir devletin çöktüğünden, battığından bahsetmek muhalif olmak adına düşmanca bir tavır almak, haksız yere kapkara tablolar çizerek düşmanları sevindirmek değil midir?

İsmail ÖZCAN & Eğitimci Yazar