İslamofobi’nin Arka Planı: Antisemitizm

“On yıllardır işgal edilmiş topraklardaki son Siyonist soykırımını görmezden gelen pek çok Avrupa liderinin “İsrail’e olan borcu” nedir?, Bu borç, günümüz Filistin toprakları ve canları özelinde İslamofobiyi nasıl körüklemektedir?” diyen Doç. Dr. SEBETCİ, “Bu yazıda, Avrupa ülkelerinin İsrail’e verdiği koşulsuz desteğin arkasındaki teolojik, kültürel ve “ırk-kan-toprak” temelli ideolojik arka planından bahsetmek istiyorum” dedi

Avrupa’nın Antisemitizm Tarihi

Doç. Dr. Betül Avcı SEBETCİ,  şunları söyledi:

“Avrupa tarihinin yüzyıllar boyunca antisemitizme sahne olduğu meşhur bir gerçektir. O kadar ki Yahudiler, yüzyıllarca İsa’yı öldürmekle suçlanmış, Habil ve Kabil örneğindeki Kabil ile özdeşleştirilmiştir. Pavlus’un Mektupları, antisemitizm olarak yorumlanabilecek kadar Yahudi hukukuna eleştirilerle doludur. Örneğin, Pavlus’un Galatyalılar’a Mektubunda görüleceği gibi Yahudileri temsil etmekte olan Hacer köle kadın iken, Hıristiyanlığı sembolize eden Sare özgür ve daha üstün konumdadır (Bkz. Gal. 4:22-31). Bu tarz sözler, sadece Pavlus’un mektuplarında alegorik bir aktarım olarak kalmaz. Buna alegorinin ete kemiğe bürünerek tarih olması da denebilir. Bu duruma tarihten müşahhas birkaç örnek vermek istiyorum”.

Bunlardan ilkinin, Papa Üçüncü Innocentius’un (hükümdarlık dönemi 1198-1216) Fransa Kralı ve Sens başpiskoposuna gönderdiği iki mektup olduğunu ifade eden Doç. Dr. SEBETCİ, “Mektuplarda Papa Üçüncü Innocentius, Hristiyanları hizmetçi ve sütanneleri olarak işe aldıkları ve kiliselerden daha yüksek yeni sinagoglar inşa ettikleri için Yahudileri bu “küstah” davranışlarından dolayı kınamıştır. Bunu yaparken de Pavlus’un Galatyalılar’a yazdığı mektuptaki sözlerine atıfta bulunarak, Yahudileri mevcut toplumdaki “itaatkar” rolleri konusunda uyarmıştır” dedi.

Doç. Dr. Betül Avcı SEBETCİ, bir yüzyıl sonra, Yahudilerin Fransa’dan sınır dışı edildiği sıralarda, hukukçu Oldradus de Ponte (ö. 1337’den sonra), Yahudilerin sınır dışı edilmesine yönelik Papalıktan teşvikin uygunluğunu sorguladığını belirterek, yine Kutsal Kitap’taki, Sare’nin İbrahim’e söylediği “Köle kadını ve oğlunu kov” (Yaratılış 21:10) sözüne atıfta bulunarak, Yahudilerin Avrupa’daki varlığını sorguladığını, bu dönem aynı zamanda, İspanya’nın Katolik Hükümdarları Fernando ve Isabella’nın 1492’de bir fermanla Yahudi halkını topraklarından sürgün etmelerinin, onların da Osmanlı topraklarına sığınmasına denk geldiğinin altını çizdi.

“Aynı şekilde en erken dönemlerden itibaren Yahudiliğe karşı oluşturulan Hristiyan reddiye geleneği, antisemitizme katkıda bulunmuştur” diyen Doç. Dr. SEBETCİ, “Başlangıcından son yüzyıla kadarki iki bin yıllık ilişki, Yahudilerin Hristiyanlar için “Tanrı öldüren”, bu sebeple de lanetlenmiş millet olarak görülmesi şeklinde var olmuştu. Yeni Ahit, Pavlus’un Yahudi kuralcılığına eleştirileri ile doludur. İkinci yüzyılda Melito of Sardis, Yahudilere “Tanrı öldürme (deicide)” suçlamasını yöneltmiş; Augustine, Yahudileri “kardeş öldüren” (fratricide) Kabil’in çocukları olarak tavsif etmişti. Bu minvalde, Tanrı’nın gazabı olarak dağılmış bir millet haline geldiler” dedi.

Polonya’da Nazi toplama kampı Auschwitz

Yahudiler, 13. yüzyılın sonunda İngiltere’de başlamakla beraber, 16. yüzyıl itibariyle pek çok batı Avrupa toprağından çıkarılmışlardı. 11. yüzyıl Haçlı Savaşları ve Kara Ölüm olarak adlandırılan vebaya sebebiyet verdikleri iddiasıyla da kitlesel saldırılara maruz kalmışlardı. Bu dönemde Talmud ve diğer Yahudi kitapları yakılmış, Yahudiler ihtidaya zorlanmış, hatta bu zorlama vaazları duymamak için kulaklarına tıkaç takanlar, vaaz girişinde kontrolden geçirilmişlerdir. Yine bu dönemde antisemitizmi körükleyen bir başka olay ise Yahudilerin Hristiyan kanını biriktirip ritüellerinde özellikle de Hamursuz Ekmeğinde kullandıkları iddiası olmuştur. 19. yüzyıla gelindiğinde Avrupa devletleri, Hristiyan olmaları veya sekülerleşip Avrupa kültürüne asimile olmaları halinde Yahudilere tam vatandaşlık vaadinde bulunmuş, bu davet pek çok Yahudi tarafından kabul görmüştür. (devam edecek)