UHA / İnternational News Agency

İlhan KARAÇAY yazdı

HOLLANDA, 30 EKİM 2025 

Avrupa’ya temizlik ve ağır işler için getirilen Türkler’in geride bıraktıkları çocukları, babaları gibi pis ve ağır işler değil, topluma önderlik edecek kadar başarılı işlere el atıklarını yazmaya devam ediyorum.

Venlo’da yıllar önce temizlik işçisi bir adam vardı. Çizmeleriyle, sessizliğiyle, alın teriyle yaşardı. Adı Şemsettin Mıhçı idi. Gurbetin taşına, soğuğuna, diline katlanarak evlatlarına bir gelecek bırakmak için sabahın karanlığında yola çıkar, akşamın sessizliğinde evine dönerdi.
Hürriyet’te çalışırken, arkadaşım Murat Çulcu’nun bir haberinden alıntı yaparak o adamın fotoğrafı ile bir haber yayınlamıştım.

Sarı çizmeleriyle bir kaldırımda durmuş, gözleri uzaklara bakıyordu.
Yıllar sonra o fotoğrafı gören bir kızımız, “O adam benim babam” mesajını geçti.
O kızımız, Songül Mıhçı van Brakel’di. Mesaj Almanya’dan değil, Rotterdam’ın banliyösü olan Maasluis’ten gelmişti.

Songül, “Gördüğüm fotoğrafta, önde olan ve oturan sarı çizmeli adamı hemen tanıdım. O fotoğraf çekildiği zaman 4 yaşındaydım. Fotoğrafı anne ve ağabeyime gösterdiğim zaman, onlar da fotoğraftakinin babam olduğunu söylediler. Rahmetli olan babamın adı Şemsettin Mıhçı. Babamın omuz arkasında duranın da Hacı Tarhan amcaymış.’ diye yazdıktan sonra, babasına ait fotoğraflar ile ‘Bu adam benim babam’ şarkısının klibini göndermiş.

Songül’ün, “O adam benim babam” sözü, aynı zamanda Fatih Kısaparmak’ın seslendirdiği duygusal bir şarkının adıydı.

Songül ile yaptığım söyleşiden sonra bir haber yazdım ve o şarkının linkini ekledim.
Haber, duygusal bir yankı yaratmıştı.

Babası, sarı çizmeli işçi elbiseleriyle toprağa karışmış olan Songül, yüreğindeki sevgi, merhamet ve dayanışma ruhuyla harekete geçmişti.

Aynı Songül, babasından kalan o insani mirası, bugün hayvanlara uzanan bir iyilik kapısına dönüştürdü.

( Göz yaşartacak olan bu klibi de aşağıdaki haberlerin sonunda bulacaksınız.)

BABANIN HATIRASINDAN DOĞAN BİR MERHAMET KURUMU

Songül van Brakel yıllardır Hollanda’da, özellikle Maassluis ve çevresinde tanınan bir isim oldu. Onun hayatı, babasının alın terinden doğan bir merhamet yolculuğu.

Yıllar önce insanların ihtiyaçlarını karşılamak için gönüllü çalışmalara katılan Songül, fırınlardan artık ekmekleri toplayarak fakir insanlara dağıtmaya başladı. Bir gün fark etti ki yardıma muhtaç sadece insanlar değil. Evinde bir tas mama bulamayan yüzlerce aile, hayvan dostlarının gözlerine çaresizlikle bakıyordu.

İşte o anda karar verdi. Hayvanlar için bir gıda bankası kuracaktı. İsmi “Voedselbank voor Dieren” yani “Hayvanlar İçin Gıda Bankası” olacaktı. İlk şubeyi Maassluis’te açtı. O günden sonra yüzlerce aileye ulaştı. Sadece mama dağıtmakla kalmadı, veteriner destekleri sağladı, hasta hayvanları tedavi ettirdi.

Türkiye’deki deprem felaketinde bile sessiz kalmadı. Dört tona yakın mama ve ilaç toplayarak Türkiye’ye götürdü. Enkaz altından kurtarılan hayvanların tedavilerini organize etti.

Songül için bu bir iş değil, bir görevdi. Babasının mirasıydı. “O babam çalışkan bir adamdı” diyor Songül. “Ama bana sadece çalışmayı değil, paylaşmayı öğretti. Onun emeğiyle büyüdüm. Şimdi ben de onun sevgisini hayvanlarla paylaşıyorum.” diye devam ediyor.

İKİNCİ KAPI VLAARDİNGEN’DE AÇILDI

Ve şimdi Songül, ikinci büyük adımını attı. Vlaardingen’in Holy semtindeki Amsterdamlaan adresinde ikinci hayvan gıda bankasının kapısını açtı.
Açılışı Vlaardingen Belediye Meclis Üyesi Lianne van Kalken yaptı. Açılışta hem duygu hem gurur vardı. Songül’ün arkadaşları, gönüllüler, hayvanseverler ve komşular oradaydı. Kimi elinde çiçekle geldi, kimi elinde mama torbasıyla. Ama Songül herkese aynı şeyi söyledi: “Çiçek getirmeyin, bir torba mama getirin, o yeter.”

Bu yeni merkez artık Vlaardingen ve çevresindeki ailelerin umudu olacak. İnsanlar nasıl gıda bankasından ekmek alıyorsa, hayvan sahipleri de bu merkezden mama alabilecek. Başvurular Vlaardingen Gıda Bankası üzerinden yapılıyor. Formlar dolduruluyor, ailelerin gelir durumuna bakılıyor, sonra mama desteği veriliyor. Her başvuruda önce hayvanın çip kontrolü yapılıyor. Sahipli hayvanlar için her ay düzenli mama yardımı sağlanıyor.

Songül’ün söylediğine göre şu anda yüz kadar başvuru var. Ancak talep giderek artıyor. Depo küçük, yer kısıtlı. Ama umut büyük. Şimdiden Schiedam ve Maassluis belediyeleriyle de görüşmeler sürüyor. Hedef, üç şehri kapsayan ortak bir sistem kurmak. Yerel firmalar, süpermarketler ve mama üreticileriyle bağış anlaşmaları yapılıyor. Kullanılmayan ama son kullanma tarihi geçmemiş ürünler çöpe gitmiyor, bu merkeze geliyor.

PANDEMİ SONRASI DERİNLEŞEN EŞİTSİZLİK

Songül anlatıyor: “Eskiden bir kutu mama bir euronun biraz üzerindeydi. Şimdi dört euro. Zengin daha zengin, fakir daha fakir oldu. Pandemiden sonra fiyatlar uçtu. İnsanlar kendi sofrasını zor kurarken hayvanına mama alamaz hale geldi. O yüzden ikinci şubeyi açmak zorunluluk oldu. Çünkü onlar da can taşıyor.”

Bu sözler aslında bir dönemin fotoğrafı gibi. Tıpkı babasının sarı çizmeleriyle verdiği o görüntü gibi. Hayat değişiyor ama yoksulluğun şekli değişmiyor. Tek değişen, iyiliği devam ettiren eller.

HAYVANLAR İÇİN UMUT KAPISI

Yeni merkezin açılışıyla birlikte, hayvan gıda bankasının kapasitesi de arttı. Artık her ay yüz kadar aileye düzenli yardım yapılabilecek. Mama, kedi kumu, ilaç ve diğer temel ihtiyaçlar gönüllüler tarafından hazırlanıyor. Üstelik yalnızca mama değil, veteriner desteği de sunuluyor. Gönüllü veterinerler haftanın belirli günlerinde merkezde bulunuyor. Aşı ve temel bakım hizmetleri ücretsiz yapılıyor.

Merkeze gelenlerin çoğu sessiz, utangaç. Kimisi “ben de buraya düşeceğimi düşünmezdim” diyor. Songül ise onları yargılamıyor, sadece gülümsüyor. Çünkü o da babasının yıllar önce nasıl bir gurbetçi hayatı yaşadığını biliyor. “Yoksulluk ayıp değil” diyor. “Ayıp olan, gözünü kapatmak.”

O ADAM BENİM BABAM

Songül van Brakel, yine o meşhur sözü söyledi:
“O adam benim babam. O çalışkan bir işçiydi. Ben de onun gibi çalışkan bir kız olmaya çalışıyorum. Ama onun bıraktığı yerden devam ediyorum. O insanlara hizmet etti, ben de hayvanlara. Çünkü sevgi ayrım yapmaz.”

YENİ HAYVAN GIDA BANKASI’NIN KÜNYESİ:

Kurucu: Songül Mıhçı van Brakel
Kuruluş Adı: Voedselbank voor Dieren – Vlaardingen
Açılış Tarihi: 24 Ekim 2025
Adres: Amsterdamlaan, Holy semti, Vlaardingen
İşbirliği: Vlaardingen Gıda Bankası
Açılışı Yapan: Lianne van Kalken – Belediye Meclis Üyesi
Kapasite: İlk etapta 100 aile
Başvuru: Vlaardingen Gıda Bankası üzerinden yönlendirme sistemi
Bağış: Mama, kedi kumu, ilaç ve temel ihtiyaç malzemeleri
Not: Çiçek kabul edilmiyor. Dileyenler bir torba mama getirebilir.

Bir fotoğraftan doğan şarkı: “O adam benim babam.”
Şimdi o fotoğraftan doğan bir hayat var.
Bir baba, bir işçi, bir gurbetçi… Ve şimdi onun kızının kurduğu sofrada, sessizce doyan yüzlerce ‘patili’ dost.

Songül van Brakel sadece bir kurum açmadı.
Bir vicdan açtı.
Bir babanın alın terini, bir kızın yüreğinde büyüttü.
Artık her mama torbasında bir sevgi izi var.
Ve her sevgi izinde aynı fısıltı duyuluyor:
“O adam benim babam.”

Şarkıyı dinlemek için fotoğrafa tıklayınız

                                        ***************

Songül’ün deprem sonrasında yayınladığım haberi:

SONGÜL’ÜN İYİLİK HİKÂYESİ YALNIZCA HOLLANDA SINIRLARINDA KALMADI. TÜRKİYE’DEKİ BÜYÜK DEPREM FELAKETİNDE DE HAYVANLARA UZANDI.

Anadolu Ajansı’nın haber yaptığı Songül, bir süre önce yayınladığım göz yaşı döktüren ‘O adam benim babam’ başlıklı haberimin kahramanıydı.

Yaşadığı kentteki faaliyetleri ile ‘temizlikçi bir gurbetçinin kızı’ intibağını yok eden ve sevgi kazanan Songül, Hollanda’dan götürdüğü araç gereçler ile hayvanların da yaratık olduklarını hatırlattı.

İlhan KARAÇAY’ın haberi:

Adı, Songül Mıhçı van Brakel. Avrupa’ya ilk göç eden gurbetçilerimizden birinin kızı…
Şarkılara konu olan ‘O adam benim babam’ başlıklı haberimde ele almıştım.
Babası temizlik işçisiydi ama, kendisi, yaşadığı kentteki faaliyetleri ile gönüllerde taht kurmuştu.

İşlerinde çok başarılı olan Songül, fakir insanlar için kurulan ‘Gıda Bankası’nı örnek alarak, sokakta dolaşan hayvanlar için ‘Hayvan Gıda Bankası’ kurmuştu. Bir vakıf altında kurduğu bu oluşum için çeşitli yerlerden yardım alma başarısını gösteren Songül, medyada yer alan haberler nedeniyle Rotterdam ve çevresinde çok tanınır ve sevilir olmuştu.

Verdiği demeçlerde, evlerinde hayvan barındıranlar arasında çok fakirler olduğunu ve hayvanlarına yeterli yiyecek veremediklerini belirten Songül, kendilerine başvuran herkese, sorgusuz sualsiz hayvanları için yiyecek verdiklerini söylemişti.
Konuyla ilgili olarak Belediye Başkanı ile görüştüklerini belirten Songül, ‘Belediyenin desteğini de aldığımız zaman, hizmetimiz daha da gelişecek ve hayvanların yemi evlerine kadar götürülecek’ demişti.

Songül’ün açmış olduğu Hayvan Gıda Bankası, diğer yardım kuruluşlarından da destek görüyor. Fotoğrafta, Songül (solda) Rijmond Sokak kedileri Vakfı’ndan Marjorie van Katwijk (ortada), Ineke Jochem (sağda) görülüyor.

Yukarıda anlatmaya çalıştıklarımı, aşağıda sizlere yeniden sunacağım haberlerden anlayacaksınız.
Şimdi gelelim Songül’ün deprem sonrası faaliyetlerine.

Deprem sonrasında beni arayan Songül, depremin sadece insanları değil, hayvanları da telef ettiğini belirttikten sonra, “Kurtarılan insanlar nasıl ki yardıma muhtaç iseler, hayvanlar da yardıma muhtaçtır. Kendimi hayvanlara adamış biri olarak deprem bölgesine gideceğim ve hayvanlara yardım edeceğim” dedi.

Ben de kendisine, “Önce git, sonra da bana çalışmalarını anlat” demiştim.

Songül deprem bölgesine gitti ve faaliyetlerini bana anlatmadan Anadolu Ajansı muhabirine anlattı.
Ben de sizlere Anadolu Ajansı’nın haberini aynen sunayım.

Hollanda’daki Türklerden depremden etkilenen “patili dostlar”a tedavi ve mama desteği

Hollanda’da yaşayan bir grup Türk vatandaşı, Kahramanmaraş merkezli depremlerden etkilenen hayvanlara mama ve sağlık desteğiyle yardım elini uzattı.

Ozan Efeoğlu, Koray Kılıç  

Türk asıllı Songül van Brakel, 2 yıl önce başkent Hollanda’daki sahipsiz hayvanlara yardım etmek için Stichting Unique organizasyonunu kurdu.

Depremlerden etkilenen illere yardım toplandığını öğrenen Brakel, gönüllülerden oluşturduğu ekiple eldiven, battaniye, mont, çadır, ayakkabı gibi yardımları Türkiye’ye ulaştırmaya başladı.

İnsani yardımları tamamladıktan sonra depremden etkilenen “patili dostlar” için mama ve ilaç temin eden Brakel, 2 gönüllü arkadaşıyla bölgeye geldi.

Adana’da çalışmalarını sürdüren Songül van Brakel, AA muhabirine, ilk depremi öğrendiklerinde hemen organize olup bölgeye insani yardım ulaştırmak için gayret ettiklerini söyledi.

Geceyi gündüze katarak yiyecek, giysi ve nakit yardımlarını yaklaşık 10 gün önce bölgeye ulaştırdıklarını belirten Brakel, şöyle devam etti:

“İnsani yardımları yaptıktan sonra hayvanlar için ilaç ve mama temin ettik. Şu an bizim Hollanda’da 4 ton mamamız var. Az önce 500 kilogramını AFAD’a teslim ettik. Biz de 3 gündür burada arkadaşlarla 150 kilosunu dağıttık. İnsanların bağışladığı paralarla mama alıp ihtiyaç sahiplerine veriyoruz. Bu bir başlangıç, ilk adım. Bitmedi, daha yeni başlıyoruz. Bu hayvanların tedavisi de uzun sürecek. Uzun süreçli bir proje. Veterinerlerle sağlık anlaşması yaptık. Enkaz altından çıkan sahipsiz ya da sahibi vefat eden hayvanların tedavisini biz üstleniyoruz. Bağışta bulunan insanlar para değil, ilaç ve mama vermemizi istiyorlar. Biz de bunu yapıyoruz.”

                                    ************************

HET WONDER DAT GEBOREN WERD UİT HET LİED ‘DİE MAN İS MİJN VADER’

De dochter van die man, Songül, zet nu de tafel voor dieren…

Tijdens een interview waarin ik de foto van haar vader liet zien, stuurde Songül mij het bericht: “Die man is mijn vader.”
Vanaf dat moment wijdde zij haar leven aan hulp en naastenliefde.

Eerst deelde ze brood uit aan arme gezinnen. Daarna richtte ze in haar woonplaats een ‘Voedselbank voor Dieren’ op. Tijdens de aardbevingen van 6 februari zette ze haar activiteiten voort voor gewonde dieren.

En nu heeft ze in Vlaardingen een tweede voedselbank geopend – en daarmee haalde ze het landelijke nieuws in Nederland.

door İlhan KARAÇAY

De kinderen van de Turkse gastarbeiders die ooit naar Europa kwamen om zwaar en vuil werk te doen, slaan tegenwoordig een andere weg in. Zij nemen niet alleen het werk van hun vaders over, maar ook hun geest van inzet en verantwoordelijkheid voor de samenleving.

Jaren geleden was er in Duitsland een schoonmaker, een stille man met laarzen en eelt op zijn handen. Hij heette Şemsettin Mıhçı. Hij trotseerde de kou, de taalbarrière en de eenzaamheid om zijn gezin een toekomst te geven.
Terwijl ik bij Hürriyet werkte, publiceerde ik met een foto uit een artikel van mijn collega Murat Çulcu een reportage over hem.

Op de foto stond hij met zijn gele laarzen op een trottoir, de blik gericht op de verte.

Jaren later zag een jonge vrouw die foto en schreef:
“Die man is mijn vader.”
Die vrouw was Songül Mıhçı van Brakel, niet uit Duitsland maar uit Maassluis, een voorstad van Rotterdam.

Songül vertelde:
“Toen ik de foto zag, herkende ik meteen de man met de gele laarzen. Ik was vier toen ik mijn vader verloor, en ik herinnerde me hem vaag. Toen ik de foto aan mijn moeder en broer liet zien, bevestigden zij ook dat het mijn vader was, Şemsettin Mıhçı.”
Later stuurde ze foto’s van haar vader en de videoclip van het ontroerende lied ‘Die man is mijn vader’.

De uitspraak van Songül, “Die man is mijn vader”, is tevens de titel van een ontroerend lied gezongen door Fatih Kısaparmak.

Na mijn interview met Songül schreef ik een artikel en voegde ik de link naar dat lied toe.
Het artikel maakte een emotionele indruk.
Songül, wier vader met zijn gele werklaarzen als arbeider in de aarde was opgegaan, liet zich leiden door de liefde, barmhartigheid en solidariteit die in haar hart leefden.
Diezelfde Songül heeft de menselijke erfenis van haar vader vandaag omgevormd tot een poort van goedheid die zich uitstrekt tot de dieren.
(Deze ontroerende videoclip vindt u ook aan het einde van de onderstaande berichten.)

UIT DE HERINNERING AAN EEN VADER GROEIT EEN ORGANISATIE VAN BARMHARTIGHEID

Songül van Brakel is inmiddels een bekende naam in Maassluis en omgeving. Haar levensverhaal is een reis van compassie, geboren uit het harde werk van haar vader.
Jaren geleden begon ze als vrijwilliger bij projecten voor mensen in nood. Ze verzamelde overgebleven brood van bakkerijen en deelde het uit aan arme gezinnen.
Maar op een dag besefte ze: niet alleen mensen, ook dieren hebben hulp nodig.
Ze zag gezinnen die nauwelijks geld hadden voor voer en besloot: “Ik ga een voedselbank voor dieren oprichten.”

De organisatie kreeg de naam “Voedselbank voor Dieren”.
De eerste vestiging opende in Maassluis. Sindsdien heeft ze honderden gezinnen geholpen, niet alleen met voer maar ook met dierenartszorg. Zelfs tijdens de aardbevingsramp in Turkije bleef ze niet stilzitten – ze verzamelde bijna vier ton voer en medicijnen en hielp bij de verzorging van dieren die onder het puin waren vandaan gehaald.

Voor Songül is dit geen baan, maar een missie.
“Mijn vader was een harde werker,” zegt ze.
“Maar hij leerde mij niet alleen werken, ook delen. Met zijn arbeid gaf hij mij kracht, en nu deel ik zijn liefde met dieren.”

TWEEDE VESTIGING GEOPEND IN VLAARDINGEN

Nu heeft Songül een tweede grote stap gezet.
Aan de Amsterdamlaan in de wijk Holy, Vlaardingen, opende zij haar tweede voedselbank voor dieren.
De opening werd verricht door gemeenteraadslid Lianne van Kalken. Het was een emotioneel moment, gevuld met trots.
Vrienden, vrijwilligers, dierenliefhebbers en buurtbewoners waren aanwezig. Sommigen kwamen met bloemen, anderen met een zak voer. Maar Songül zei tegen iedereen:
“Breng geen bloemen, breng een zak voer – dat is genoeg.”

Deze nieuwe locatie biedt hoop aan gezinnen in Vlaardingen en omgeving.
Net zoals mensen brood krijgen bij de gewone voedselbank, kunnen huisdiereigenaren hier voer ophalen. Aanvragen lopen via de Voedselbank Vlaardingen; gezinnen vullen formulieren in, hun inkomenssituatie wordt bekeken en daarna ontvangen ze maandelijks voer. Elk dier wordt eerst op chip gecontroleerd.

Volgens Songül zijn er inmiddels zo’n honderd aanvragen, en het aantal groeit.
De opslag is klein, de middelen beperkt, maar het vertrouwen is groot.
Ze voert gesprekken met de gemeenten Schiedam en Maassluis om samen een regionaal systeem op te zetten.
Lokale bedrijven, supermarkten en voerproducenten doneren restpartijen die nog houdbaar zijn. Zo gaat niets verloren – alles komt terecht bij de dieren die het nodig hebben.

NA DE PANDEMIE WERD DE KLOOF GROTER

Songül legt uit:
“Vroeger kostte een blikje voer iets meer dan één euro. Nu vier euro. De rijken werden rijker, de armen armer. Sinds de pandemie zijn de prijzen geëxplodeerd. Mensen kunnen hun eigen tafel nauwelijks vullen, laat staan die van hun dieren. Daarom moest ik een tweede vestiging openen – want ook zij dragen een ziel.”

Deze woorden zijn als een spiegel van een tijdperk.
Zoals de foto van haar vader met zijn gele laarzen – de wereld verandert, maar armoede krijgt slechts een ander gezicht.
Wat niet verandert, zijn de handen die goed doen.

EEN HUIS VAN HOOP VOOR DIEREN

Met de nieuwe vestiging is de capaciteit van de voedselbank vergroot.
Elke maand kunnen nu ongeveer honderd gezinnen geholpen worden.
Vrijwilligers verpakken voer, kattenbakvulling, medicijnen en andere benodigdheden.
Ook wordt veterinaire hulp aangeboden: vrijwillige dierenartsen zijn wekelijks aanwezig voor vaccinaties en basiszorg – allemaal gratis.

De bezoekers zijn vaak stil en bescheiden.
Sommigen zeggen: “Ik had nooit gedacht dat ik hier ooit zou komen.”
Songül oordeelt niet, ze glimlacht alleen.
Ze weet hoe het voelt om uit een arbeidersgezin te komen.
“Armoede is geen schande,” zegt ze. “De ogen sluiten – dát is de schande.”

DIE MAN IS MIJN VADER

Songül van Brakel herhaalt die beroemde woorden:
“Die man is mijn vader. Hij was een harde werker. Ik probeer net zo’n harde werkster te zijn. Maar ik ga verder waar hij stopte. Hij diende de mensen – ik dien de dieren. Liefde maakt geen onderscheid.”

VOEDSELBANK VOOR DIEREN – VLAARDINGEN

Oprichtster: Songül Mıhçı van Brakel
Openingsdatum: 24 oktober 2025
Adres: Amsterdamlaan, wijk Holy, Vlaardingen
Samenwerking: Voedselbank Vlaardingen
Opening door: Lianne van Kalken – gemeenteraadslid
Capaciteit: 100 gezinnen in de eerste fase
Aanmelding: via Voedselbank Vlaardingen
Donaties: Voer, kattenbakvulling, medicijnen en basisartikelen
Opmerking: Geen bloemen – een zak voer is genoeg.

Een lied dat uit een foto is geboren: “Die man is mijn vader.”
En nu is uit die foto een leven ontstaan.
Een vader, een arbeider, een gastarbeider – en in de hand van zijn dochter een tafel vol liefde, waar honderden dieren in stilte worden gevoed.

Songül van Brakel heeft niet alleen een organisatie opgericht.
Zij heeft een geweten geopend.
Het zweet van een vader groeide uit tot de barmhartigheid van een dochter.
In elke zak voer zit nu een spoor van liefde.
En in elk spoor klinkt dezelfde fluistering:
“Die man is mijn vader.”

Klik op de foto om naar het lied te luisteren.

                                                   *************

SONGÜL’S HULPVERHAAL BLEEF NIET BEPERKT TOT NEDERLAND. HAAR LIEFDE REIKTE TOT DE AARDBEVINGSREGIO IN TURKIJE

De Anadolu Ajansı schreef onlangs een artikel over Songül, de hoofdpersoon uit mijn ontroerende reportage “Die man is mijn vader.”

In haar woonplaats brak zij met het beeld van “de schoonmakersdochter” en won zij ieders hart met haar inzet voor mens én dier.
Met haar zelfgebouwde organisatie en ingezamelde hulpmaterialen liet Songül zien dat ook dieren levende wezens zijn die recht hebben op zorg en compassie.

Door: İlhan KARAÇAY

Haar naam is Songül Mıhçı van Brakel, dochter van een van de eerste Turkse gastarbeiders in Europa.
Ik schreef eerder over haar in het artikel dat later in een lied veranderde: “Die man is mijn vader.”
Haar vader was schoonmaker, maar Songül groeide uit tot een inspirerend voorbeeld van menselijkheid in haar gemeenschap.

Met haar stichting richtte ze de eerste Voedselbank voor Dieren op.
Ze wist van verschillende bronnen steun te krijgen en werd door de media in Rotterdam en omgeving al snel bekend en geliefd.

In interviews vertelde ze dat er veel arme gezinnen zijn met huisdieren die hun dieren nauwelijks kunnen voeden.
“Wie bij ons aanklopt, krijgt hulp – zonder vragen of oordelen,” zei ze.
Ze overlegde zelfs met de burgemeester om gemeentelijke steun te krijgen, zodat het voer ook aan huis kon worden bezorgd.

De Voedselbank voor Dieren kreeg intussen steun van andere organisaties.
Op foto’s is Songül (links) te zien samen met Marjorie van Katwijk van de stichting Rijmond Straatkatten (midden) en Ineke Jochem (rechts).

VAN NEDERLAND NAAR HET RAMPENGEBIED

Na de zware aardbevingen in Turkije belde Songül mij op.
Ze zei:
“De aardbeving heeft niet alleen mensen, maar ook dieren getroffen.
Net als mensen hebben zij hulp nodig.
Ik heb mijn leven aan dieren gewijd – ik ga naar het rampgebied om ze te helpen.”

Ik antwoordde haar: “Ga eerst, en vertel me daarna wat je hebt meegemaakt.”

Songül vertrok inderdaad naar het rampgebied – maar voordat zij mij verslag deed, sprak zij al met een verslaggever van de Anadolu Ajansı.
Hier volgt hun reportage, die ik ongewijzigd aan mijn lezers wil doorgeven.

TURKSE NEDERLANDERS HELPEN “DIEREN MET POTEN” DIE GETROFFEN ZIJN DOOR DE AARDBEVING

Een groep Turkse Nederlanders heeft hulp geboden aan dieren die getroffen zijn door de aardbevingen in Turkije. Zij leverden voer en medische ondersteuning aan de getroffen gebieden.

Songül van Brakel, een Turkse vrouw die twee jaar geleden in Nederland de organisatie Stichting Unique oprichtte om zwerfdieren te helpen, hoorde van de nood in het aardbevingsgebied en begon meteen actie te voeren.

Met haar team van vrijwilligers verzamelde ze handschoenen, dekens, tenten, jassen en schoenen en stuurde die naar Turkije.
Toen de eerste menselijke noodhulp was geleverd, richtte ze zich op de dieren.
Ze bracht voer en medicijnen naar de getroffen provincies en reisde met twee vrijwilligers naar het gebied.

“DIT IS PAS HET BEGIN”

In de stad Adana vertelde Songül aan een verslaggever van Anadolu Ajansı:

“Toen we over de aardbeving hoorden, hebben we meteen een inzameling georganiseerd.
We hebben tien dagen lang dag en nacht gewerkt om voedsel, kleding en geld naar het rampgebied te brengen. Daarna zijn we begonnen met hulp voor de dieren.
Op dit moment hebben we in Nederland vier ton dierenvoer ingezameld.
Hiervan hebben we 500 kilo aan AFAD overgedragen, en 150 kilo hebben we zelf ter plekke verdeeld.
Met de gedoneerde bedragen kopen we voer en geven dat direct aan mensen die het nodig hebben.
Dit is nog maar het begin.
De behandeling van de gewonde dieren zal lang duren.
We hebben afspraken gemaakt met dierenartsen voor medische zorg.
We nemen de verzorging op ons van dieren die onder het puin vandaan zijn gehaald of waarvan de baasjes zijn overleden.
De donateurs willen dat hun geld wordt gebruikt voor voer en medicijnen – en precies dat doen wij.”

Zo groeide het verhaal van Songül Mıhçı van Brakel uit van een lied over haar vader tot een daad van menselijkheid over grenzen heen – van Maassluis tot Adana, van liefde voor mensen tot liefde voor dieren.