Zayıflama iğnelerini bırakanlar neler yaşıyor?

“Sanki bir tuşa basılıyor ve anında açlıktan ölüyorsunuz.”

Tanya Hall birçok kez zayıflama ilaçlarını bırakmayı denedi. Ama iğneleri her bıraktığında, açlığın sesi geri geliyor. Hem de daha yüksek sesle.

Zayıflama iğneleri ya da GLP-1’ler birçok kişi için diyetlerin asla yapamadığını yaptı. Doyduklarında bile yemek yemelerini söyleyen o sürekli arka plan uğultusu kesildi.

İlaçlar, kilo verebileceğini hiç düşünmeyenlere yeni bir vücut şekli, yeni bir bakış açısı ve çoğu durumda tamamen farklı bir yaşam kazandırdı.

Ama onları sonsuza kadar almaya devam edemezsiniz, değil mi? Ya da alabilir misiniz? İşte sorunlardan biri de bu, kimse tam olarak bilmiyor.

Bunlar, açlığı düzenleyen doğal bir hormon olan GLP-1’i taklit eden yeni ilaçlar ve uzun vadede kullanılmalarının potansiyel yan etkileri yeni yeni ortaya çıkmaya başladı.

İngiltere’de tahminen 1,5 milyon kişi bu iğneler için para harcıyor. Uzun süre bu iğneleri kullanmaya devam etmek ucuz bir çaba değil.

Peki bırakmaya çalıştığınızda ne olur? İki farklı hikayesi olan ama hedefleri aynı olan iki kadın (kilo vermek ve bunu korumak) bize bunun kendileri için nasıl bir şey olduğunu anlatıyor.

“Sanki zihnimde bir şey açıldı ve şöyle dedi: ‘Her şeyi ye, hadi, bunu hak ediyorsun çünkü çok uzun zamandır hiçbir şey yemedin’.”

Büyük bir fitness şirketinde satış müdürü olan Tanya, Wegovy kullanmaya ilk olarak bir şeyi kanıtlamak için başladı. Aşırı kiloluydu, kendini “sahtekâr” gibi hissediyordu ve bedeninden dolayı sektörde fikirlerine değer verilmediğini düşünüyordu.

Daha zayıf olsaydı daha ciddiye alınır mıydı?

Nihayetinde şüphelerinde haklı çıktığını söylüyor. Aşıları kullanmaya başladıktan sonra insanlar yanına gelip kilo verdiği için onu tebrik ediyordu. Kendisine daha saygılı davranıldığını hissetmiş.

Ancak tedavinin ilk birkaç ayında Tanya uyumakta zorlanmış, sürekli hasta hissetmiş, baş ağrıları çekmiş ve hatta doğrudan ilaca bağlı olmasa da hızlı kilo kaybının potansiyel bir yan etkisi olan saç dökülmesini yaşamış.

“Saçlarım öbek öbek dökülüyordu,” diye hatırlıyor. Ancak kilo açısından umduğu sonuçları alıyordu.

Şimdi, 18 aydan daha uzun bir süre sonra, biraz deney olarak başlayan şey tam bir yaşam değişikliğine dönüştü. 38 kg verdi ve birkaç kez Wegovy’yi bırakmayı denedi.

Ancak her seferinde, sadece birkaç gün içinde çok yemek yediğini ve “tamamen dehşete düştüğünü” söylüyor.

İlaç tedavisine devam etmeli ve beraberinde gelen tüm yan etkilerle yaşamalı mı, yoksa bilinmeyene mi atlamalı?

Wegovy’nin üreticisi Novo Nordisk, tedavi kararlarının bir sağlık hizmeti sağlayıcısı ile birlikte verilmesi gerektiğini ve “yan etkilerin bunun bir parçası olarak dikkate alınması gerektiğini” söyledi.

Yaşam tarzı pratisyeni Dr. Hussain Al-Zubaidi, zayıflama ilaçlarını bırakmanın “uçurumdan atlamak” gibi hissettirebileceğini belirtiyor.

“Sıklıkla en yüksek dozdayken hedeflerine ulaştıkları için ilacı bırakan hastalar görüyorum.”

Dr. Al-Zubaidi’ye göre bu, bir “çığ ya da tsunami” tarafından vurulmak gibi bir şey olabilir. Yemek gürültüsü ertesi gün hemen geri gelir.

Şimdiye kadar elde edilen kanıtların, ilacı bıraktıktan bir ila üç yıl sonra insanların “önemli oranda” kilo alacağını gösterdiğini söylüyor.

“Verdiğiniz kilonun %60 ila 80’i geri alınacaktır.”

Ellen Ogley bunun olmasına izin vermemeye kararlı. Kilo verme ilaçları almaya karar verdi çünkü hayatında “önemli bir dönüm noktasına” ulaşmıştı. O kadar kiloluydu ki, hayati bir ameliyatı atlatamayabileceğini belirten bir feragatname imzalamak zorunda kalmıştı.

Mounjaro’ya başlamasının “son şansı” olduğunu söylüyor.

“Duygusal bir yiyiciydim” diyor.

“Mutlu olduğumda tıkınırdım. Üzgünsem, tıkınırdım. Gerçekten fark etmezdi, hiçbir süzgecim yoktu.”

Ancak aşıları kullanmaya başladığında, “tüm bunlar bitti”.

Yemek gürültüsü olmadan yaşamak Ellen’a yemekle olan ilişkisini yeniden tasarlaması için alan sağladı. Beslenme konusunda okumaya ve vücudunu beslemeye yardımcı olacak sağlıklı bir diyet oluşturmaya başladı.

Altı haftalık bir süre boyunca azaltmaya başlamadan önce 16 hafta boyunca ilaç kullandı. 22kg verdi.

Kilo verdikçe daha fazla egzersiz yapabildiğini fark etti ve kendini “kötü” hissettiğinde “dolaplara gidip yüzümü doldurmak” yerine koşuya çıkıyordu.

Ancak Ellen Mounjaro ilacı almayı bıraktığında, kilosunun arttığını görmeye başladı ve “kafamı biraz karıştırdı” diyor.

Dr. Al-Zubaidi, bu nedenle doğru desteğin çok önemli olduğunu söylüyor. İngiltere’nin ilaç izleme kuruluşu Nice, hastaların tedaviyi bıraktıktan sonra en az bir yıl boyunca devam eden tavsiyeler ve özel eylem planları almalarını, kilolarını koruyabilmeleri ve en önemlisi sağlıklı kalabilmeleri için hayatlarında pratik değişiklikler yapmalarına yardımcı olmalarını tavsiye etmiştir.

Ancak Tanya ve Ellen gibi ilaçlarını özel olarak ödeyenler için bu tür bir destek her zaman garanti değil.

Geçtiğimiz birkaç ay boyunca Tanya’nın kilosu aynı kaldı ve ilacın çok az etkisi olduğunu hissediyor. Ama ilacı bırakmayacağını söylüyor.

Sonunda kendini rahat hissettiği bir kiloda ve bırakmayı her denediğinde, kiloları hızla geri alma korkusu çok büyük oluyor ve ilaca geri dönmek için bir neden buluyor.

Tanya, “Hayatımın ilk 38 yılında aşırı kiloluydum – şimdi 38 kg daha hafifim” diyor.

Dr. Al-Zubaidi, “Her şey bir çıkış stratejisine sahip olmakla ilgili” diye açıklıyor. “Asıl soru şu: Bu insanlar enjeksiyonu bıraktıktan sonra ne gibi deneyimler yaşıyorlar?”

Geçiş yapan insanlara ek destek sağlanmadığı takdirde, toplumun gıda ile olan sağlıksız ilişkisinin çok az şey değiştireceği konusunda endişeli.

“İnsanların içinde yaşadığı ortamın kilo almayı değil, sağlığı teşvik eden bir ortam olması gerekiyor.

“Obezite bir GLP-1 eksikliği değildir” diyor.

Bazı açılardan, birçok insan kilo verme ilaçlarını bırakma konusunda bir risk alıyor. Yaşam tarzı, destek, zihniyet ve zamanlama gibi faktörlerin tümü GLP-1’ler sonrası geleceğin nasıl gelişeceğini belirliyor.

Tanya ilaç tedavisine devam ediyor ve bu kararın artı ve eksilerinin tamamen farkında.

Ellen artık o sayfanın kapandığını hissediyor. Şu anda 51 kilodan fazla vermiş durumda.

“İnsanların Mounjaro’dan sonraki hayatın da sürdürülebilir olabileceğini bilmelerini istiyorum” diyor.

Mounjaro’yu üreten Eli Lilly, “hasta güvenliğinin Lilly’nin en önemli önceliği olduğunu” ve düzenleyicilere ve reçete yazanlara yönelik bilgilerin izlenmesi, değerlendirilmesi ve raporlanmasına “aktif olarak katıldığını” söylüyor.